Είμαι τόσο χαρούμενη μα και τόσο λυπημένη ταυτόχρονα..
Πώς γίνεται αυτό θα μου πείτε..
Πολύ απλά..
Το αντράκι μου ετοιμάζεται σε λίγες μέρες να ξεκινήσει σχολείο..
Για δεύτερη χρονιά βέβαια στο μεταβρεφικό αλλά αυτό δεν έχει καμιά απολύτως σημασία..
Είμαι τόσο χαρούμενη που μεγάλωσε τόόόόσο..
Δεν μπορώ να το χωνέψω..
Είναι έτοιμος να μάθει πολλά..
Έχει τόση περιέργεια για τα πάντα γύρω του που δεν του ξεφεύγει τίποτα από το οπτικό του πεδίο..
Ανυπομονεί..
Κάθε πρωί πριν καλά καλά πιεί το γαλατάκι του ρωτάει.."μαμά σήμερα είναι η μέρα που θα πάω σχολείο?" . .
Μόλις η απάντηση είναι όχι κατεβάζει τα μούτρα..
Ουφ!
Και εγώ το περιμένω πώς και πώς να ξεκινήσει..
Έχει τόση ενέργεια που πάει χαμένη..
Φέτος λέμε να γραφτούμε και κολυμβητήριο..