Σήμερα είναι ιδιαίτερη ημέρα στο σπίτι..
Υπάρχει μια αναστάτωση διότι περιμένουμε κόσμο από Θεσσαλονίκη..
Το ξαδερφάκι μου με τη γυναικούλα του...
Με το Γιώργο ( ή κατά κόσμο Σούλη) έχουμε μεγαλώσει μαζί κατά μία έννοια..
Είμαστε 1ου βαθμού ξαδέρφια και ότι σκανταλιά θυμάμαι από τα παιδικά αλλά και τα εφηβικά μου χρόνια δε λείπει πουθενά..
Μαζί κρυβόμασταν κάθε φορά πίσω από την κουρτίνα της γιαγιάς τα καλοκαίρια αμέσως μόλις είχαμε φωνάξει τον τοπικό μανάβη ή οποιοδήποτε άλλον που τύχαινε να περνούσε μπροστά από το σπίτι θέλοντας να πουλήσει την πραμάτια του..Το αποτέλεσμα κάθε φορά το ίδιο..Να μην μας καταλαβαίνουν και να κάθονται αρκετά λεπτά απορημένοι για το ποιος τους φώναξε..

Μαζί κάναμε αποδράσεις στο δασάκι του χωριού, πάντα κρυφά, από τη γιαγιά και τον παππού και μαζεύαμε σε πλαστικά μπουκάλια βατραχάκια μικρά και τα κρατούσαμε μέρες ολόκληρες μέσα σε αυτά, γελώντας μαζί τους γιατί πάλευαν να βγουν από αυτό..
Θυμάμαι επίσης, άπειρους τσακωμούς για το ποίος θα κοιμηθεί πού...για το ποιο κανάλι θα δούμε..
και άλλα τέτοια παιδιάστικα..
Εκεί που αγαπιόμασταν εκεί τσακωνόμασταν χωρίς λόγο και αμέσως πάλι τα βρίσκαμε..
Δεν θα ξεχάσω ένα πρωινό Κυριακής όπου μας γεννήθηκε η ιδέα να έχουμε το δικό μας μαγαζάκι..
Οργανώσαμε, λοιπόν, με κάτι στοιβαγμένα μάρμαρα που είχε ο παππούς στην αυλή και τα τοποθετήσαμε σαν να μοιάζει με σπιτάκι..
Κάναμε όλο τον κύκλο του χωριού και μαζέψαμε ότι χωράει ο νους σας..
Από καρφιά και σχοινιά μέχρι και τα κρυσταλλάκια από έναν παλιό πολυέλαιο της γιαγιάς..
Τα οποία μάλιστα τα ανταλλάσαμε μόνο με πράγματα αξίας λέγοντας στους φίλους μας ότι είναι αληθινά..
Το αστείο της υπόθεσης?..μια μακρινή μας ξαδέρφη που όλο την περιπαίζαμε το είχε χάψει...
Το τί ακολούθησε δεν λέγεται..
Επίσης, αναπολώ τις νύχτες μας με τα υπόλοιπα παιδιά παίζοντας ατελείωτες ώρες κρυφτό...
Χανόμασταν σε πολλά τετράγωνα και ο ένας γύρος μπορεί να διαρκούσε ολόκληρη ώρα..
Τις βουτιές μας στα στάρια του παππού στο "αράνι" ( λέξη ποντιακή εννοώντας την αποθήκη)..
Στα εφηβικά μας χρόνια ο πρώτος μου πλατωνικός έρωτας έτυχε να γίνει αργότερα ο καλύτερός του φίλος..
Ακόμη και σ' αυτό είμασταν μαζί..
Αυτός έπαιρνε την άδεια από τον μπαμπά μου να με κυκλοφορήσει στα 13 μου χρόνια στις καφετέριες του χωριού ή να πάμε για μπάνιο όλη η παρέα με τον ΚΤΕΛ στην παραλία της Ασπροβάλτας..
Αυτός με κουβαλούσε στα club και με αυτόν,ο καθένας με το ταίρι του, πήγαμε τις πρώτες μας διακοπές σε νησί ως ενήλικες πλέον..
Την ίδια χρονική περίοδο αρραβωνιαστήκαμε , παντρευτήκαμε και κάναμε παιδιά..
Άλλωστε είναι μόνο κατά ένα χρόνο μεγαλύτερός μου!
Η γυναίκα του είναι πολύ καλή μου φίλη και ταιριάζουμε σε πολλά..
Πολύ σημαντικό αυτό!!@
Και τώρα τα παιδιά καλούνται να ζήσουν αυτό που ζούσαμε εμείς!!
Έκανα και εγώ λοιπόν τις ετοιμασίες μου, τις συνηθισμένες μου γλυκές αλχημίες, και περιμένω να τους υποδεχτώ όλο χαρά κατά το βραδάκι...
 Και μόλις συνειδητοποίησα ότι πιο πολλές φωτογραφίες έχω με το κορίτσι μου παρά με τον Γιώργο!!@
χιχχιχι...

Σας γλυκοφιλώ!
Πάω να ετοιμαστώ!!@